دفتر بهار

جنبش های اعتراضی در ایران چو روزهای اول انقلاب ضد سلطنت و برای نهادینه شدن دموکراسی ملی و مردمی هنوز اندر خم اولین پیچ عبور از رودخانه سیل آور ولایت تخته گاز بر اسلامی بودن همه عرصه های جامعه و یکسان سازی مدل جمهوری خون آشام اسلامی یکه تاز و بی رقیب عربده کشی می کند و دست از سرکوب زحمت کشان تهی دست، کوله بر ها، کارتون خواب ها، توده های فقیر شهر و روستا، دهقانان خرده پا و صاحب زمین سوخته و کسانی که روز زمین کار می کردند و قرار بود زمین از آن آنان باشد و حال کار روی زمین که در همان سال های اول انقلاب نحس اسلامی در درگیری های با یاران خمینی بنیاد مستعضعفان دارایی های تهی دست ها در روز روشن جیبشان را زد و شیره کشان در مسجد های محله های کثیف که در زمان شاه فقید بخس و خاشاک نام داشتند اما هر روز سری به دربار و درگاه خلافت داشتند، انقلاب سفید شاه و ملت را در نطفه خفه کردند تا یاران مصطفی و علی مجتبی ولی عصر و نه ولی عهد زمان باشد تا مهدی ریگی که از دیار آتش بر کفش داشت مانع هر چه که از سلام و غلی ال سلام اسلامی است، پرهیز شود که دروازه های آذربای گان برای رکاب زنی آذرخش مجتبی مج پایش از رکاب شل شود و شعیه کش یزیدی را دیدار شود در دیار شام از توابع حلبی ها تا وی را بشری نیک نامی از شیره کشان آل فانی حسین را مصطفی یزیدی باشد و حوض ملا املای آذرخش.
و در یک کلام همه آحاد ملت را با چنگال خونین و ضد دمکراتیکش از اسب تازی پایین نمی آیند و بر انانت و اسلامیت و معدئویت حکومت عدل علی آب بر هاون می کوبند.
سی و اندی سال است که اپوزیسیون منشعب و پراکنده هر بار که جمهوری حماقت اسلامی محله و یا ولایتی را سرکوب می کند تا بر چپاول و فساد اداراری دولت شیعه اسلامی ایرانی را سراسیمه در دره سقوط انحطاط فکری و رشدی در منجلاب دکن اندیشی و دفاع از دیکتاتوری مذهبی صحاک مار به دوش را که دیرگاهی از سربازان ایرانی در جنگ های خارجی و به نام صدور انقلاب الهی خشک مغز ولایت تحجر اسلامی را شرمسار مسلمانان کرده است.
بحران پی در پی و دفاع تا آخرین قطره خون از آرمان های اسلامی سربازان ولایت توفان انقلاب اسلامی را بار دیگر موج در موج، فوج در فوج به فرمان جور سید علی را شیید راه حسین گریان است و هر عاشورایی لجکی بر گردن می آویزد و ادعای بصیرت مطلق دارد و هر بار و به هر بهانه عصای ملعونش را بر زمین می کوبند و هوای الهی در سر به باد زمینی می فروشد و آب پاکی روی دست مسلمانان گرسنه می ریزد گه چه نشسته اید که محمدیان صحرای عرب ها را بهشتی احته است که لوس آن جلسی ها دز تهران چلسی ها هم مسجمه بلاهت آغایون شتر مرغ فروش دوماوندیان را به حیرت این همه ثروت ولایی را علی را حرام باید که نان شب را گرسنه به موش گیر مسجد ملا هم حرام است تا چه رسد به جانواران رنگا رنگ حضرت حصر تعالی فرجه بلند بالای شریفشان در سوراح پاسور را شیر گاو دهی بود.