جای تأسف است که بعد از گذشت دو قرن از اولین جنبش کارگران شیکاگو در ماه مه و رسمیت یافتن اول مه مه بعنوان روز جهانی کارگر، هنوز رژيم های توتالیتریستی که مدعی صاحبان برآمده از انقلاب توده های زحمت‌کش هستند، در عمل موتور محرکه ماشین سرکوب سرمایه داری الیگارشی مالی هستند و هر چند در حرف باد در غبطه می افکنند و ندای وانفسای سر می دهند
مبارزات طبقه کارگر در راه دست یابی به ابتدایی ترین حقوق صنفی و سندیکایی نه تنها کار فرمایان شرکت های دولتی و خصوصی بزرگ و کوچک صنایع و معادن و تجارت و بازرگانی که در انحصار انصار حزب الله است و هیچ نشانه ای از احترام به حق و حقوق معوقه و اتفاقات عجیب و غریبی که در ارگان ها، نهادها و سازمان های وابسته به ولایت ارتجاع امکان پذیر نیست و کارگران متشکل در باشگاه‌های کارگری مورد حمله و هجوم چماقداران حکومتی و نیروهای حاشیه کارفرمایان که در لباس های متفاوت مذهبی، سیاسی نفوذ می کنند تا با ایجاد جو ارعاب و وحشت مانع اتحاد کارگران شود، صف متحد و یکپارچه طبقه کارگر و اعتصاب های فراگیر در کارخانه های ریز و درشت نقشه های شوم صاحبان سرمایه بر آب کند و با نرفتن سر کار و خراب کاری در دستگاه‌های و ماشین های صنعتی روند انگلی این جیره خوران سرمایه مختل کند و با ایجاد هزینه های اقتصادی تولید آنان را مختل کنند،
Lämna ett svar